TDB 26. Uluslararası Dişhekimliği Kongresi, İstanbul, Turkey, 8 - 11 September 2022, pp.537
AIM: Intraoral adjustment of glazed ceramic restoration surfaces can cause significant increase in surface roughness which can produce wear of the opposing dentition. This study aimed to compare the surface roughness of glazed and intraorally adjusted-polished monolithic ceramic surfaces.
MATERIAL AND METHOD: Thirty-six rectangular monolithic ceramic samples were manufactured from three different CAD-CAM blocks (n=12): Cerec Blocs (Group C), IPS e.max CAD (Group E) and Suprinity (Group S). Specimens were glazed according to manufacturers’ instructions and surface roughness (Ra) of each was measured (μm). Grinding was performed with fine and extra fine diamond burs to simulate intraoral adjustment. Following the application of 3-steps intraoral ceramic polishing system (Diapro twist, EVE) surface roughness measurements were performed again. Statistical analysis were made using Paired T test, 1-way ANOVA and Tukey post-hoc test with SPSS v20 (alfa=0.05).
RESULTS: Significant differences were found between glazed and polished measurements of groups C and S whereas these differences were insignificant for group E. Group C demonstrated the highest mean surface roughness values between groups for both glazed and polished samples (0.81 and 1.56 μm, respectively) (p<0.05). Groups S and E showed similiar surface rougness values for glazed surface measurements (0.48 and 0.55, respectively) (p>0.05). Group E showed lower mean surface roughness than other two groups for polished surface measurements (0.5 μm) (p<0.05).
CONCLUSION: Polishing procedure after intraoral adjustments increased surface roughness of Cerec and Suprinity monolithic ceramics; however, it did not lead to any difference for IPS e.max CAD surfaces.
AMAÇ: Glaze uygulanmış seramik restorasyonların ağız içinde uyumlanması, yüzey pürüzlülüğünde karşıt dişlerin aşınmasına neden olabilecek önemli bir artışa neden olabilir. Bu çalışma, glaze uygulanmış monolitik seramiklerin ağız içinde uyumlandıktan sonra lastikler ile parlatılmasının yüzey pürüzlülüğüne etkisini değerlendirmeyi amaçlamıştır.
GEREÇ VE YÖNTEM: 36 adet dikdörtgen monolitik seramik örnek, üç farklı CAD/CAM bloğundan (n=12) üretildi: Cerec Blocs (Grup C), IPS e.max CAD (Grup E) ve Suprinity (Grup S). Numunelere, üreticilerin talimatlarına göre glaze uygulandı ve her birinin yüzey pürüzlülüğü (Ra) ölçüldü (μm). Ağız içi uyumlamayı simüle etmek için ince ve ekstra ince elmas frezlerle aşındırma yapıldı. 3 aşamalı ağız içi seramik polisaj sistemi (Diapro twist, EVE) uygulamasının ardından tekrar yüzey pürüzlülük ölçümleri yapıldı. İstatistiksel analizler, Paired T testi, 1-way ANOVA ve Tukey post-hoc testi kullanılarak SPSS v20 (alfa=0.05) ile yapılmıştır.
BULGULAR: C ve S gruplarının glaze’li ve polisajlı ölçümleri arasında anlamlı farklılıklar bulunurken, E grubu için bu farklılık anlamsız bulunmuştur. Grup C, hem glaze’li hem de polisajlı numuneler için gruplar arasında en yüksek ortalama yüzey pürüzlülük değerlerini göstermiştir (sırasıyla 0.81 ve 1.56 μm) (p <0.05). S ve E grupları, glaze’li yüzey ölçümleri için benzer yüzey pürüzlülük değerleri göstermiştir (sırasıyla 0.48 ve 0.55) (p>0.05). Grup E polisajlı yüzey ölçümlerinde (0.5 μm) diğer iki gruba göre daha düşük ortalama yüzey pürüzlülüğü göstermiştir (p<0.05).
SONUÇ: Cerec ve Suprinity monolitik seramiklerinin ağız içi uyumlanma sonrası lastik ile parlatma işlemi yüzey pürüzlülüğünü arttırmış; ancak IPS e.max CAD yüzeyleri için herhangi bir farklılığa yol açmamıştır.