AMAÇ: Kronik Obstrüktif Akciğer Hastalığı (KOAH), egzersiz toleransında bozulma ve yaşam kalitesinde azalma gibi semptomlara sahiptir. Bu çalışmada stabil KOAH hastalarında quadriseps femoris (QF) ve gastrocnemius (GC) kasları nöromüsküler elektriksel stimülasyon (NMES) ile güçlendirildiğinde KOAH hastalarında egzersiz performansı ve yaşam kalitesi üzerine etkileri karşılaştırıldı. GEREÇ VE YÖNTEM: KOAH'lı 45 hasta kontrol, gastrocnemius kas (GC Grubu) ve quadriseps femoris kas (QF Grubu) olmak üzere rastgele üç gruba ayrıldı. Kontrol grubuna sadece pulmoner rehabilitasyon, GC grubuna pulmoner rehabilitasyona ek olarak GC kasına NMES ve QF grubuna pulmoner rehabilitasyona ek olarak QF kasına NMES uygulandı. Hastalar tedavi öncesi ve sonrasında Görsel Analog Skala (VAS), Altı Dakika Yürüme Testi, St. George's Respiratory Questionnaire anketi (SGRQ), Kısa Form-36 (SF-36) ve Beck Depresyon Envanteri ile değerlendirilmiştir. İstatistiksel analiz IBM SPSS 23.0 programında yapıldı ve p<0.05 anlamlı kabul edildi. BULGULAR: VAS, fiziksel fonksiyon, Beck Depresyon, altı dakika yürüme ve yorgunluk test verilerinde tedavi öncesi ve sonrası arasında kontrol grubunda fark bulunmazken (p>0,05), GC ve QF gruplarında ise istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p<0,05). Tüm testlerin tedavi öncesi ve sonrası değerlerinde gruplar arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). SONUÇ: KOAH'lı hastalarda QF veya GC kaslarının güçlendirilmesinin egzersiz performansını ve yaşam kalitesine katkı sağladığı görünmektedir. Ancak KOAH’ta QF ve GC kas eğitiminin yaşam kalitesine etkisi bakımında birbirine üstünlüğü yoktu.
OBJECTIVE: Chronic Obstructive Pulmonary Disease (COPD) has symptoms such as impaired exercise tolerance and decreased quality of life. In this study, the effects on exercise performance and quality of life in COPD patients were compared when the quadriceps femoris (QF) and gastrocnemius (GC) muscles were strengthened by neuromuscular electrical stimulation (NMES) in stable COPD patients. MATERIAL AND METHODS: Forty-five patients with COPD were randomly divided into three groups as control, gastrocnemius muscle (GC Group) and quadriceps femoris muscle (QF Group). The control group received pulmonary rehabilitation only, the GC group received NMES to the GC muscle in addition to pulmonary rehabilitation, and the QF group received NMES to the QF muscle in addition to pulmonary rehabilitation. Patients were evaluated with Visual Analog Scale (VAS), Six Minute Walk Test, St. George's Respiratory Questionnaire (SGRQ), Short Form-36 (SF-36) and Beck Depression Inventory before and after treatment. Statistical analysis was performed in IBM SPSS 23.0 program and p<0.05 was considered significant. RESULTS: While there was no difference in VAS, physical function, Beck Depression, six-minute walk and fatigue test data before and after treatment in the control group (p>0.05), a statistically significant difference was found in the GC and QF groups (p<0.05). There was no significant difference between the groups in the pre and posttreatment values of all tests (p>0.05). CONCLUSIONS: Strengthening the QF or GC muscles seems to improve exercise performance and quality of life in patients with COPD. However, QF and GC muscle training in COPD were not superior to each other in terms of their effect on quality of life.
