Akademik Veri Yönetim Sistemi
Verimlilik Dergisi, sa.Sayı 1, ss.219-230, 2020 (Hakemli Dergi)
Son yıllarda kaliteli ürün ve hizmet sunan küresel örgütlerin sayısındaki artış ile birlikte yaşanan rekabet ve teknolojik ilerleme çalışma düzenlerinin önemli ölçüde değişmesine, insanların nerede, nasıl ve ne zaman çalışacakları konusunda daha fazla esneklik gereksinimine sebep olmuştur. Ayrıca, çalışanlar tarafından da iş-yaşam dengesini iyileştirmek için esnek çalışma uygulamaları giderek talep edilmekte ve önem kazanmaktadır. Buna karşın işyerlerinde esnek çalışan sayısındaki artış, örgütler için zorluklara yol açmaktadır. Esnek çalışma kurum genelinde tutarlı bir şekilde kullanılırsa etkili olabilir. Çalışanların en üretken saatlerde çalışması ve örgütsel bağlılığı artırması nedeniyle esnek çalışma örgütsel performansı artırır. Öte yandan, esnek çalışma politikası adaletsizlik algılarına yol açabilir ve çalışma ilişkilerini bozabilir. Ek olarak, çalışanlar için daha az iş-yaşam çatışması nedeniyle, mesleki stresin azalmasına yardımcı olmaktadır. Ancak, eğer bilgi akışı bozulursa stres yaratabilir.
Bu kapsamda işgücü esnekliği, örgütlerin iç ve dış çevredeki değişen gereksinimlere uyum sağlamak için bir strateji olarak tanımlanabilmesine rağmen, hem işverenler hem de çalışanlar için zorluklar içermektedir. Bu makalede işgücü esnekliği yöntemlerinin türlerini, içeriğini, etkinliğini, avantajlarını ve dezavantajlarını incelemek ve çalışanları üzerindeki etkisini göstermek amaçlanmıştır. Uygulanan yöntem tüme varım yöntemidir.