Akademik Veri Yönetim Sistemi
Endokurs 8, Şanlıurfa, Türkiye, 31 Ekim 2024, ss.33-34
Tip 2 Diyabetes Mellitus Hastalarında
Eksenatid Tedavisinin Yeni Sistemik İnflamasyon Markerleri Üzerine Olan Etkisi
Amaç: Diyabetes mellitus (DM) sistemik kronik
inflamatuvar bir hastalık olması nedeniyle kan şekeri kontrolü sağlansa bile
devam eden inflamatuvar süreçten dolayı komplikasyon gelişmesi kaçınılmazdır.
Son zamanlarda, kronik inflamasyonu göstermek için tam kan sayımından (CBC)
türetilen bazı yeni sistemik inflamasyon belirteçleri önerilmeye başlanmıştır.
Bu yeni sistemik inflamasyon belirteçleri, kardiyovasküler hastalıklar,
otoimmün hastalıklar ve enfeksiyonlar dahil olmak üzere çeşitli durumlarda,
inflamasyonu değerlendirmek, hastalığın ilerlemesini izlemek ve sonuçları
tahmin etmek için kullanılmaya başlanmıştır. Bu yeni sistemik inflamasyon
belirteçleri olan sistemik immün-inflamasyon indeksi (SII), sistemik
inflamasyon tepki indeksi (SIRI) ve pan-immün inflamasyon değerinin (PIV),
CBC'den türetilen geleneksel nötrofil-lenfosit oranı (NLR), monosit-lenfosit
oranı (MLR) ve trombosit-lenfosit oranından (PLR) daha kapsamlı bir şekilde
inflamasyonu gösterdiği ve birden fazla kanserde prognozla güçlü bir şekilde
korelasyonu olduğu iler sürülmüştür. Tip 2 DM tedavisinde kullanılan ve bir GLP
analoğu olan eksenatid tedavisinin inflamasyon üzerine olumlu etkileri bir çok
çalışma ile gösterilmiştir. Bu çalışmanın amacı, eksenatidin yeni sistemik
inflamasyon belirteçleri üzerine olan etkisini araştırmaktır. Dolayısı ile
eksenatid tedavisinin açlık kan şekeri kontrolünü sağlamaktan öteye sistemik
kronik inflamasyon üzerine olan etkisini incelemek ve eksenatid tedavisi ile
komplikasyon gelişmesinin önlenebilir olup-olmadığını değerlendirmektir.
Yöntem: Bu çalışma retrospektif olarak hastane veri
kayıt sistemi taranarak yapılmıştır. Polikliniğe başvuran, tip 2 DM tanısı alan 18 yaş üzeri
erişkin hastalar çalışmaya dahil edilmiştir. Bilinen malignitesi, romatolojik
hastalığı ve enfeksiyonu olan hastalar çalışmaya dahil edilmemiştir. Hastaların
mevcut tedavilerine eksenatid eklenmeden önceki ve tedaviye eksenatid
eklendikten 3 ay sonraki vücut kitle indeksi, HbA1c, SII, SIRI ve PIV değerleri
karşılaştırılmıştır.
Bulgular:
Çalışmaya toplam 16 hasta dahil
edilmiştir. Bu hastalar 11'i kadın (%68,8), 5'i erkek (%31,2) hastalardan
oluşmaktadır. Yaş ortalaması kadınlarda 49,27±8,29 yıl, erkeklerde 54,60
±7,19 yıl idi. Çalışmaya katılan
hastaların, eksenatid tedavisine başlamadan önce ve 3 ay sonraki kontrol
değerlendirmesinde VKİ, HbA1c ve yeni sistemik inflmasyon belirteçleri olan
SII, SIRI ve PIV indeksleri karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı
bir farklılık saptandı.
Sonuç: Sonuç olarak tip 2 DM tedavisinde kullanılan eksenatid
tedavisinin, kan glukozu ve kilo kontrolünün yanı sıra sistemik inflamasyonda
azalmaya katkı sağladığı görüldü. Eksenatid tedavisi tip 2 DM hastalarında
inflamasyonu engelleyerek diyabet ilişkili komplikasyonların gelişimini önleyebilir.
Bu konuda geniş kapsamlı, randomize kontrollü çalışmalar yapılması daha faydalı
olacaktır.