Amaç: Genç erişkin bireylerdeki akıllı telefon bağımlılık düzeyinin bireylerin solunum kapasitesi ve fiziksel aktivite düzeylerine etkisini incelemek. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 18 yaş ve üzeri bireyler dahil edildi. Bireylere demografik veri formu, Akıllı Telefon Bağımlılığı Ölçeği Kısa Formu ve Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketi Kısa Formu uygulandı. Ek olarak bireylerin solunum kapasitelerini değerlendirmek için Tepe Ekspirasyon Akış Hızı ölçümleri yapıldı. Gruplar arası karşılaştırmalar için Mann-Whitney U testi, korelasyon analizi için Pearson testi, kategorik değişkenler için Ki-kare testi kullanıldı. Sonuçlar: Akıllı telefon bağımlılığı açısından cinsiyet farkı bulunmazken, erkek katılımcılarda beden kitle indeksi ve tepe ekspiratuar akım hızı açısından anlamlı fark saptandı (sırasıyla p= 0,001, p=0,0001). Akıllı telefon kullanım düzeyi ile fiziksel aktivite düzeyi ve tepe ekspiratuar akım hızı arasında anlamlı ilişki bulunmadı (p>0,05). Akıllı telefon bağımlılık durumu sigara kullanımı açısından değerlendirildiğinde istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p=0,0001). Sigara kullanmayan bireylerin aynı zamanda akıllı telefon bağımlısı da olmadığı görüldü. Tartışma: Sigara alışkanlıkları ve cinsiyet faktörlerinin etkili olabileceği akıllı telefon bağımlılığı toplumsal tarama ve eğitim ile önlenebilir. Bireylerin bilinçlendirilmesi, basit postüral eğitim ve solunum egzersizlerle bu bağımlılığın minimale indirilmesi açısından fizyoterapistlere büyük sorumluluklar düşmektedir.
Purpose: To examine the effect of smartphone addiction levels on respiratory capacity and physical activity levels in young adults. Materials and Methods: Individuals aged 18 and over were included in the study. Participants completed a demographic data form, the Short Form of the Smartphone Addiction Scale, and the Short Form of the International Physical Activity Questionnaire. Additionally, Peak Expiratory Flow Rate (PEFR) measurements were performed to assess respiratory capacity. Mann-Whitney U test was used for group comparisons, Pearson test for correlation analysis, and Chi-square test for categorical variables. Results: No gender difference was found in smartphone addiction levels, while male participants showed a significant difference in body mass index and PEFR (p=0.001, p=0.0001, respectively). No significant relationship was found between smartphone use, physical activity level, and PEFR (p>0.05). A significant difference was observed in smartphone addiction status regarding smoking (p=0.0001). Non-smokers were also found not to be addicted to smartphones. Conclusion: To mitigate the negative effects of smartphone addiction, smoking habits and gender-related factors should be considered, and physiotherapists have an essential role in social screening, awareness, and postural training to reduce predisposition to addiction.
