Amaç: Tirozin kinaz inhibitörleri (TKİ) kronik myeloid lösemide (KML) allojenik hematopoetik kök hücre nakli (AHKHN) endikasyonlarını değiştirdi. Bu nedenle de biz KML'de TKİ'nin AHKHN üzerine etkisini değerlendirmeyi amaçladık.Gereç ve Yöntemler: Bu öncesi-sonrası çalışmasında KML'li hastalarda TKİ öncesi dönem (yıl <2002) ve TKİ sonrası dönem (yıl >=2002) arasında hasta, hastalık ve nakil karakteristikleri ile AHKHN sonuçlarını kıyasladık. Toplamda 193 AHKHN, 1989 ve 2012 arasında yapıldı. Bulgular: TKİ sonrası dönemdeki hastalar, TKİ öncesi döneme göre nakil sırasında daha ileri hastalığa (kronik faz 1'den ileri) sahipti ve daha sık azaltılmış yoğunluklu hazırlık rejimi aldı. Relaps/progresyon >=2002 grupta <2002 grubundan daha fazlaydı (5 yıllık %32'ye karşın %48; p=0,01); bununla birlikte toplam sağkalım (TS) bu iki grupta benzerdi (5-yıllık-sağkalım sırasıyla %50,8'e karşın %59,5; p=0,3). TKİ tedavisi (verici lenfosit infüzyonu ile birlikte veya tek başına) AHKHN sonrası relaps tedavisinde TKİ sonrası dönemde mevcuttu ve artmış TS ile ilişkiliydi. AHKHN sonrası 3. aydaki hematolojik remisyon oranları TKİ dönemleri arasında benzer iken; remisyonda olan hastalar daha iyi hastalıksız sağkalıma (HsS) [Göreceli risk (GR): 0,15; %95 güven aralığı (GA): 0,09-0,24; p<0,001] ve TS'ye sahipti (GR: 0,14; %95 GA: 0,090,23; p<0,001). Erkek AHKHN alıcılarının HsS (GR: 1,7; %95 GA: 1,22,5; p=0,007) ve TS'leri (GR: 1,7; %95 GA: 1,1-2,6; p=0,02) kadınlardan daha kötüydü. Sonuç: TKİ, KML'de AHKHN sonrası relapsın tedavisinde etkin bir seçenektir. AHKHN sonrası hematolojik remisyon da KML hastalarında sağkalımda önemli bir faktördür
Objective: Tyrosine kinase inhibitors (TKIs) have changed theindications for allogeneic hematopoietic stem cell transplantation(allo-HSCT) in chronic myeloid leukemia (CML). Therefore, we aimedto evaluate the effect of TKIs on allo-HSCT in CML.Materials and Methods: In this quasi-experimental study, wecompared patient, disease, and transplantation characteristics as wellas allo-HSCT outcomes between the pre-TKI era (before 2002) and thepost-TKI era (2002 and later) in patients with CML. A total of 193 alloHSCTswere performed between 1989 and 2012.Results: Patients in the post-TKI era had more advanced disease(>chronic phase 1) at the time of transplant and more frequentlyreceived reduced-intensity conditioning compared to patients in thepre-TKI era. Relapse/progression occurred more frequently in the year≥2002 group than in the year <2002 group (48% vs. 32% at 5 years,p=0.01); however, overall survival (OS) was similar in these two groups(5-year survival was 50.8% vs. 59.5%, respectively; p=0.3). TKIs (withdonor lymphocyte infusions or alone) for treatment of relapse afterallo-HSCT were available in the post-TKI era and were associatedwith improved OS. While the rates of hematologic remission at 3months after allo-HSCT were similar between TKI eras, patientshaving remission had better disease-free survival (DFS) [relative risk(RR): 0.15, confidence interval (CI) 95%: 0.09-0.24, p<0.001] and OS(RR: 0.14, CI 95%: 0.09-0.23, p<0.001). Male allo-HSCT recipients hadworse DFS (RR: 1.7, CI 95%: 1.2-2.5, p=0.007) and OS (RR: 1.7, CI 95%:1.1-2.6, p=0.02) than females.Conclusion: TKIs are an effective option for the treatment of relapseafter allo-HSCT in CML. Hematologic remission after allo-HSCT is alsoan important factor for survival in CML patients.
